Coa chegada do frio e a neve, que mellor que adicarlle unha entrada a coñecer os distintos deportes de inverno.
Os deportes de inverno inclúen todas as disciplinas dos deportes que
teñen lugar no xeo ou a neve, xa sexa en condicións naturais ou
reproducidas de xeito artificial.
Habitualmente estes deportes celébranse só nas zonas frías durante o
inverno, pero nas últimas décadas, a introdución de materiais sintéticos
que permiten deslizarse sobre superficies como neve ou xeo, a
construción de instalacións deportivas cubertas e sistemas de
distribución da " neve artificial permitiu estender a práctica de
deportes de inverno a lugares onde o clima ou a falta de terreo natural
de alta non permite a actuación.
Os deportes de inverno a miúdo teñen os seus propios torneos multi-deporte, tales como a Xogos Olímpicos de Inverno
Biatlón
O biatlón é un deporte de inverno que consiste nunha carreira na que os
concursantes combinan o esquí de fondo co tiro ao branco con carabina.
O atleta inicia a carreira de esquí de fondo na que en determinados
puntos do percorrido os participantes deben pararse e realizar cinco
disparos cun rifle sobre un branco estático, penalizándose cada fallo
ben percorrendo unha distancia adicional ou ben engadindo tempo ao total
da proba, e gañando finalmente o que totalice menos tempo.
Curling
O curling é un deporte de precisión, similar aos bolos ingleses ou a petanca, que se practica nunha pista de xeo. Componse de dous equipos de catro xogadores cada un. O obxetivo é lanzar pedras nunha pista de xeo cara unha zoa marcada, chamada "casa". Por cada pedra dentro da casa, o máis preto do seu centro, o "botón ", os equipos consiguen un punto.
O xogo consiste en colocar as pedras dentro do círculo de forma que o seu contrario non poda meter a súa na casa. No Curling priman a concentración, o control e a precisión.
Esquí alpino
No esquí alpino, tamén coñecido como descenso, os esquiadores baixan montañas cubertas de neve por pistas balizadas, ou sexa marcadas con sinais. Dado os tempos similares dos corredores necesítase un crono especial para medir centésimas de segundo. Os esquiadores requiren bos reflexos e unha gran concentración ademais deben estar en plena forma.
No esquí alpino existen as probas de : Descenso, Eslaron Superxigante, basicamente probas de velocidade e o Eslalom Xigante e o Eslalom (ou Eslalom especial) carreiras que se centran máis na técnica. As probas combinadas permiten demostrar a súa habilidade, xeralmente inclúen unha proba de eslalon e outra de descenso, cuxos resultados se suman.
Esquí artistico
O
esquí artístico ou libre, naceu nos anos sesenta nos Estados Unidos.
Combina a velocidade do esquí alpino coa agilidad dos gimnastas: os
esquiadores realizan xiros, saltos, volteretas, e outras acrobacias no
aire. As tres modalidades mais coñecidas son: ballet, baches e saltos.
No ballet, os esquiadores baixan unha pista totalmente lisa e cunha
pendente non moi pronunciada realizando unha serie de exercicios
artísticos e acrobáticos ao ritmo de música.
Na proba de baches, baixan unha pista chea de baches, ou bañeras e dúas
rampas de saltos, facendo saltos acrobáticos nas rampas. Non poden
repetir o mesmo salto acrobático demostrando estilo e rapidez.
Na proba de dobres baixan dous esquiadores ao mesmo tempo.
Todas probas se cronometran e valoran a ejecución dos xiros o sorteo das bañeras e a dificultade dos saltos.
Na modalidade de saltos, os esquiadores lánzanse por unha rampa e realizan saltos sobre uns trampolíns.
Existen dous tipos de trampolíns: flotadores e kickers. As probas
constan de dúas mangas. En cada unha as mangas os esquiadores realizan
dous saltos diferentes. Sete xuíces puntúan aos competidores. O despegue
vale por dous puntos, a figura no aire, cinco, e o aterrizaje tres.
Tamén existe a proba combinada, que inclúe as tres modalidades.
Esquí cross (Skicross)
Esquí
cross. Esta modalidade é relativamente nova na competencia de esquí,
aprobouse o 28 de novembro do 2006 durante a reunión da Comisión
Executiva do Comité Olímpico Internacional.
O esquí cross Malia ser un evento de carreiras programado, a miúdo é
considerado parte de esquí estilo libre, xa que incorpora as
características do terreo que se adoitan atopar en estilo libre, similar
ao 'boardercross' do 'snowboard', na que os atletas corren en grupos
por un trazado que inclúe saltos, xiros e desniveles. Ata agora o
programa de esquí artístico ou de estilo libre só incluía probas de
saltos acrobáticos e de baches.
Esquí de Fondo
Os fondistas percorren longas distancias costa arriba (técnica de
ascenso), costa abaixo (técnica de descenso) e no terreo llano (técnica
de llano), equipados con esquís lixeiros e estreitos e bastóns para
impulsarse. Os esquís son mais lixeiros que os utilizados en pista,
dispoñen de microescamas un tecido sintético repleto de millóns de
pelitos que impiden ao esquí retroceder ata nas laderas máis
pronunciadas. Desta forma, a ascensión xa só está en mans da nosa forza,
técnica e resistencia. Tanto as fijaciones do mesmo xeito que as botas
están articuladas para permitir a flexión do pé. Nas ascensións o
camiñar é arrastrado
Esquí de fondo e orientación (Ski-O)
Esquí-orientación (SkiO) é un novo deporte que combina o esquí de fondo
coa orientación e unha das catro disciplinas de orientación recoñecidas
pola IOF. Aínda que aínda é pouco coñecida en España, celebráronse
recientemente as probas de selección para o campionato mundial, con
representación por primeira vez española. O campionato terá lugar do 20
ao 28 de marzo 2012 en Teandalen, Suecia
Do mesmo xeito que o resto de probas de orientación, esta consiste en
elixir o camiño dunha baliza a outra; primeiro na elección da mellor
ruta e despois en manterse na ruta escolleita no menor tempo posible coa
axuda dun plano e un compás. A característica que debe ter unha proba
de orientación é o contar cunha ampla rede de camiños, carreiros e
puntos nos que se marcou a pegada. O esquiador pode seguir os trazados,
crear o seu propio rastro a través dos campos e de bosques ou sacarse os
esquíes e correr. Con todo ha de levar sempre consigo o seu material de
esquí.
Esquí de travesía
O
esquí de travesía, é unha modalidade a medio camiño entre o alpinismo e o
esquí que non precisa de zonas preparadas nin sinaladas e que ten como
obxectivo facer a ascensión e o descenso dun pico, unha travesía ou unha
excursión.
Como outras actividades de montaña, trátase dun deporte de risco. Fai
falta material e equipo específico, así como unha preparación física e
capacidade técnica que pasan moitísimo o simple dominio das habilidades
de descenso.
Ten a súa orixe nos Alpes, durante as primeiras décadas do século XX,
nun momento en que mentres que o alpinismo era unha actividade de verán
plenamente consolidada, durante o inverno e a primavera a alta montaña
permanecía pechada a toda actividade humana.
Actualmente practícase en calquera parte do mundo. Existen tamén
numerosas competicións, organizadas por clubs de alpinismo ou
excursionismo.
Esquí de velocidade
O
esquí de velocidade é o deporte non motorizado máis rápido do mundo.
Lanzándose desde o alto dunha pendente, os esquiadores poden pasar de 0 a
200Km/h en menos de 6 segundos.
Os competidores baixan a pista uno detrás doutro. Logo de acelerar
durante case 500 metros, se lles cronometra unha distancia de 100
metros.
Usan uns esquís moi longos, traxes e cascos están especialmente deseñados para reducir a resistencia do vento
A pista de esquí de velocidade mide uns 1.500m de longo e 550 de altura.
Ten a súa orixe nos Alpes, durante as primeiras décadas do século XX,
nun momento en que mentres que o alpinismo era unha actividade de verán
plenamente consolidada, durante o inverno e a primavera a alta montaña
permanecía pechada a toda actividade humana.
Actualmente practícase en calquera parte do mundo. Existen tamén
numerosas competicións, organizadas por clubs de alpinismo ou
excursionismo.
Heliesquí
O heli-esquí naceu fai uns 40 anos en Aspen, comezáronse a utilizar os
helicópteros para subir á xente aos outeiros máis altos e descender no
medio da neve virxe. Pero o heli-esquí non é un xogo e para practicalo
necesítanse certos coñecementos.
heli-esquí
Ante todo hai que saber que os esquís son moito máis anchos e un pouco
máis pesados do normal e que físicamente hai que estar ben preparado
para enfrontarse a esta experiencia. A técnica é importante, así como
forma física tamén. A norma máis básica é a prohibición de adiantar ao
guía, a maioría das veces só se pode practicar en compañía dun
profesional.
Ten a súa orixe nos Alpes, durante as primeiras décadas do século XX,
nun momento en que mentres que o alpinismo era unha actividade de verán
plenamente consolidada, durante o inverno e a primavera a alta montaña
permanecía pechada a toda actividade humana.
Actualmente practícase en calquera parte do mundo. Existen tamén
numerosas competicións, organizadas por clubs de alpinismo ou
excursionismo.
Hockey sobre xeo
O hockey é un dos deportes mais rápidos do mundo os xogadores patinan
polo xeo detrás dun disco de caucho (puck) cun bastón longo (stick) que
pode alcanzar os 160 Km/h. Inventouse a finais do século XIX en Canadá,
da man dos inmigrantes europeos que adaptaron o hockey herba á
climatología da zona.
Para xogar ao hockey hai que ser un áxil patinador e ter rápidos
reflexos, patinar moi ben e deben dominar multitude de lanzamentos,
pases, e técnicas de placaje e esquivo. É un deporte de alto contacto:
bloquear ao contrario co corpo e o pau é parte do xogo
Ten a súa orixe nos Alpes, durante as primeiras décadas do século XX,
nun momento en que mentres que o alpinismo era unha actividade de verán
plenamente consolidada, durante o inverno e a primavera a alta montaña
permanecía pechada a toda actividade humana.
Actualmente practícase en calquera parte do mundo. Existen tamén
numerosas competicións, organizadas por clubs de alpinismo ou
excursionismo.
Ice Speed
O
Ice Speed (carreiras sobre xeo) é unha disciplina deportiva que utiliza
todo tipo de vehículos motorizados como: motocicletas, motos de neve,
vehículos todo terreo, sobre unha pista de xeo ovalada.
As carreiras sobre xeo desenvólvense en lagos ou ríos conxelados, ou en lotes cuidadosamente conxelados.
Luge, Skeleton, Bobsleigh
Precipitarse por unha pista xeada a máis de 120 Km/h tombado nun pequeno
trineo require valor e destreza. O obxectivo é terminar o percorrido no
menor tempo posible.
Luge
As competicións de Luge son carreiras contrarreloj. Cada competición,
individual ou por equipo, realiza de dous a catro descensos
cronometrados.
Skeleton
Na proba de Skeleton, ou descenso crista, o corredor colócase boca abaixo e baixa a pista de cabeza.
Bobsleigh
A diferenza do Luge e o Skeleton, o trineo de Bobsleigh, chamado bob,
leva dous pares de esquís, un diante e outro detrás. O corredor que vai
diante dirixe o Bobsleigh cun manillar, o corredor que vai detrás
utiliza os freos.
Montañismo
O montañismo é un deporte, afección ou profesión do montón. Atópase
dividido en doce especialidades. Cada especialidade ten características
propias en técnicas deportivas, adestramento, materiais e en medicina
deportiva.
Área de marcha. Senderismo, Media montaña, Alta montaña, Expedicións
Área de escalada. Escalada en roca, Escalada en xeo, Escalada deportiva, Bulder
Área de resistencia. Duatlón en montaña, Media maratón de montaña, Maratón de montaña.
Área de específicos. Barranquismo, Esquí de travesía.
Motos de neve
Unha
motonieve ou moto de neve, tamén coñecidos nalgúns lugares como
snowmachine, ou skimobile, é un vehículo terrestre impulsado por unha
única roda de tracción a oruga e dirixido por esquís na fronte para a
súa manexo.
Mushing
O mushing é un deporte ou método de transporte tirado por cans, hoxe en
día é aínda unha forma de transporte nórdica caracterizada polo uso de
cans de tiro e esquís, para desprazarse por superficies nevadas con
rapidez. O Mushing é un dos deportes máis completos que existen. A súa
práctica enriquece á persoa que o practica no coñecemento do animal, na
lealtad, na fidelidade e no compañerismo, achegando ao home á natureza
pura
Patinaxe artístico sobre xeo
Os patinadores realizan unha serie de elegantes movementos acrobáticos
sobre o xeo ao ritmo da música. Os patinadores requiren varios anos de
adestramento para realizar as súas rutinas.
O patinaje artístico, nunca faltou do programa olímpico, existen tres
tipos de competicións, individual (masculinos e feminino) parellas e
baile sobre xeo. Deben demostrar flexibilidad, equilibrio, precisión, e
forza. Debe harmonizarse os movementos coa música de forma orixinal e
creativa.
Patinaxe sincronizado
O
patinaje sincronizado é un deporte nado do patinaje artístico, e que se
práctica en equipo, é unha das disciplinas máis espectaculares e máis
descoñecida en España.
No patinaje sincronizado, participan entre 8 e 20 patinadores, dependendo do nivel.
Patinaxe de velocidade sobre xeo
No patinaje de velocidade, 2 patinadores percorren a pista en sentido
inverso ás agullas do reloxo. Existen tres modalidades: Individuais,
substitucións e persecución. E dous tipos de probas: pista curta (Short
track), na que compiten grupos de catro a seis patinadores entre si, e
probas de velocidade, entre dúas patinadores.
As raquetas de neve
As raquetas de neve son un artilugio que foi usado durante milenios para
desprazarse en zonas onde a neve cobre o terreo durante meses. Coa neve
branda, as raquetas facilitan e posibilitan camiñar sen esforzos
excesivos. Hai distintas empresas de turismo de neve e natureza que
ofertan este tipo de rutas (existen de distinto grado de dificultade)
destinadas a grupos e familias.
Saltos de Esquí
Tras un vertiginoso descenso por unha rampa, os saltadores voan polo
aire aterrando a máis de 100 m de distancia. O obxectivo é saltar o máis
lonxe posible, desde a saída ata o aterrizaje o salto dura entre cinco e
oito segundos. Durante o voo debe coidar a harmonía e a estética do
movemento, xa que ademais da distancia uns xuíces valorarán o estilo,
influíndo ambos factores na puntuación final.
Snowbike
Skibobbing
é un deporte de inverno que se practica cunha bicicleta que ten
axustados esquís en lugar de rodas, un traseiro e outro dianteiro,
dispón dun manillar e un asento.
Snowboard
O snowboard que practican tanto homes como mulleres, combina as
acrobacias de surf co esquí alpino. Segundo as probas a realizar poden
realizar acrobacias similares. Aínda que este vigoroso e divertido
deporte parece sinxelo, o snowboard de competición esixe unhas
condicións físicas óptimas, audacia e gran sentido do equilibrio.
Snow Polo
O Snow Polo xógase sobre neve compactada en terreo plano ou nun lago
conxelado de 150 metros de longo por 100 metros de ancho, acoutada por
unha vala con obxecto de que a pelota non salga da cancha. Os equipos
poden estar formados por 3 ó 4 xogadores que, ten como obxectivo
conducir unha pelota cara á portería contraria para marcar goles. A
bocha (pelota) desta modalidade é máis grande que a do polo tradicional,
de cor laranxa vivo (para facela máis visible na neve) e menos ríxida.
Speedriding
Speedriding é unha combinación de esquí, voo e velocidade, un deporte
para esquiadores e parapentistas, permite experimentar unha sensación
similar á de voar coa axuda dunha campá e esquíes.
Splitboard
Splitboard es una tabla de snowboard que se puede separar en dos partes. Las dos piezas se utilizan como esquíes con pieles de escalada para subir pendientes de la misma manera que el esquí alpino o telemark. Las dos mitades se pueden unir para formar una tabla de snowboard para el descenso.
Telemark
Esta técnica rexorde nos Anos 70, en Norteamérica xa que proporciona
unha liberdade de movemento maior e un maior desafío, polo seu
complejidad, aos practicantes do deporte do esquí.
A característica máis notable desta técnica é que o talón non está
fixado á táboa, sendo necesario casí arrodillarse sobre os esquíes á
hora de realizar os xiros.
