DEPORTES DE INVERNO

Coa chegada do frio e a neve, que mellor que adicarlle unha entrada a coñecer os distintos deportes de inverno.

Os deportes de inverno inclúen todas as disciplinas dos deportes que teñen lugar no xeo ou a neve, xa sexa en condicións naturais ou reproducidas de xeito artificial.
 

Habitualmente estes deportes celébranse só nas zonas frías durante o inverno, pero nas últimas décadas, a introdución de materiais sintéticos que permiten deslizarse sobre superficies como neve ou xeo, a construción de instalacións deportivas cubertas e sistemas de distribución da " neve artificial permitiu estender a práctica de deportes de inverno a lugares onde o clima ou a falta de terreo natural de alta non permite a actuación.
 

Os deportes de inverno a miúdo teñen os seus propios torneos multi-deporte, tales como a Xogos Olímpicos de Inverno

 Biatlón

 O biatlón é un deporte de inverno que consiste nunha carreira na que os concursantes combinan o esquí de fondo co tiro ao branco con carabina.
O atleta inicia a carreira de esquí de fondo na que en determinados puntos do percorrido os participantes deben pararse e realizar cinco disparos cun rifle sobre un branco estático, penalizándose cada fallo ben percorrendo unha distancia adicional ou ben engadindo tempo ao total da proba, e gañando finalmente o que totalice menos tempo.

 Curling

 O curling é un deporte de precisión, similar aos bolos ingleses ou a petanca, que se practica nunha pista de xeo. Componse de dous equipos de catro xogadores cada un. O obxetivo é lanzar pedras nunha pista de xeo cara unha zoa marcada, chamada "casa". Por cada pedra dentro da casa, o máis preto do seu centro, o "botón ", os equipos consiguen un punto. 

O xogo consiste en colocar as pedras dentro do círculo de forma que o seu contrario non poda meter a súa na casa. No Curling priman a concentración, o control e a precisión.


Esquí alpino

No esquí alpino, tamén coñecido como descenso, os esquiadores baixan montañas cubertas de neve por pistas balizadas, ou sexa marcadas con sinais. Dado os tempos similares dos corredores necesítase un crono especial para medir centésimas de segundo. Os esquiadores requiren bos reflexos e unha gran concentración ademais deben estar en plena forma.

No esquí alpino existen as probas de : Descenso, Eslaron Superxigante, basicamente probas de velocidade e o Eslalom Xigante e o Eslalom (ou Eslalom especial) carreiras que se centran máis na técnica. As probas combinadas permiten demostrar a súa habilidade, xeralmente inclúen unha proba de eslalon e outra de descenso, cuxos resultados se suman.

 

 Esquí artistico

O esquí artístico ou libre, naceu nos anos sesenta nos Estados Unidos. Combina a velocidade do esquí alpino coa agilidad dos gimnastas: os esquiadores realizan xiros, saltos, volteretas, e outras acrobacias no aire. As tres modalidades mais coñecidas son: ballet, baches e saltos.
No ballet, os esquiadores baixan unha pista totalmente lisa e cunha pendente non moi pronunciada realizando unha serie de exercicios artísticos e acrobáticos ao ritmo de música.
Na proba de baches, baixan unha pista chea de baches, ou bañeras e dúas rampas de saltos, facendo saltos acrobáticos nas rampas. Non poden repetir o mesmo salto acrobático demostrando estilo e rapidez.
Na proba de dobres baixan dous esquiadores ao mesmo tempo.
Todas probas se cronometran e valoran a ejecución dos xiros o sorteo das bañeras e a dificultade dos saltos.
Na modalidade de saltos, os esquiadores lánzanse por unha rampa e realizan saltos sobre uns trampolíns.
Existen dous tipos de trampolíns: flotadores e kickers. As probas constan de dúas mangas. En cada unha as mangas os esquiadores realizan dous saltos diferentes. Sete xuíces puntúan aos competidores. O despegue vale por dous puntos, a figura no aire, cinco, e o aterrizaje tres.
Tamén existe a proba combinada, que inclúe as tres modalidades.

 Esquí cross (Skicross)

Esquí cross. Esta modalidade é relativamente nova na competencia de esquí, aprobouse o 28 de novembro do 2006 durante a reunión da Comisión Executiva do Comité Olímpico Internacional.

O esquí cross Malia ser un evento de carreiras programado, a miúdo é considerado parte de esquí estilo libre, xa que incorpora as características do terreo que se adoitan atopar en estilo libre, similar ao 'boardercross' do 'snowboard', na que os atletas corren en grupos por un trazado que inclúe saltos, xiros e desniveles. Ata agora o programa de esquí artístico ou de estilo libre só incluía probas de saltos acrobáticos e de baches. 

Esquí de Fondo 

 Os fondistas percorren longas distancias costa arriba (técnica de ascenso), costa abaixo (técnica de descenso) e no terreo llano (técnica de llano), equipados con esquís lixeiros e estreitos e bastóns para impulsarse. Os esquís son mais lixeiros que os utilizados en pista, dispoñen de microescamas un tecido sintético repleto de millóns de pelitos que impiden ao esquí retroceder ata nas laderas máis pronunciadas. Desta forma, a ascensión xa só está en mans da nosa forza, técnica e resistencia. Tanto as fijaciones do mesmo xeito que as botas están articuladas para permitir a flexión do pé. Nas ascensións o camiñar é arrastrado 

Esquí de fondo e orientación (Ski-O)

 Esquí-orientación (SkiO) é un novo deporte que combina o esquí de fondo coa orientación e unha das catro disciplinas de orientación recoñecidas pola IOF. Aínda que aínda é pouco coñecida en España, celebráronse recientemente as probas de selección para o campionato mundial, con representación por primeira vez española. O campionato terá lugar do 20 ao 28 de marzo 2012 en Teandalen, Suecia
Do mesmo xeito que o resto de probas de orientación, esta consiste en elixir o camiño dunha baliza a outra; primeiro na elección da mellor ruta e despois en manterse na ruta escolleita no menor tempo posible coa axuda dun plano e un compás. A característica que debe ter unha proba de orientación é o contar cunha ampla rede de camiños, carreiros e puntos nos que se marcou a pegada. O esquiador pode seguir os trazados, crear o seu propio rastro a través dos campos e de bosques ou sacarse os esquíes e correr. Con todo ha de levar sempre consigo o seu material de esquí.

 Esquí de travesía

 O esquí de travesía, é unha modalidade a medio camiño entre o alpinismo e o esquí que non precisa de zonas preparadas nin sinaladas e que ten como obxectivo facer a ascensión e o descenso dun pico, unha travesía ou unha excursión.

Como outras actividades de montaña, trátase dun deporte de risco. Fai falta material e equipo específico, así como unha preparación física e capacidade técnica que pasan moitísimo o simple dominio das habilidades de descenso.

Ten a súa orixe nos Alpes, durante as primeiras décadas do século XX, nun momento en que mentres que o alpinismo era unha actividade de verán plenamente consolidada, durante o inverno e a primavera a alta montaña permanecía pechada a toda actividade humana.

Actualmente practícase en calquera parte do mundo. Existen tamén numerosas competicións, organizadas por clubs de alpinismo ou excursionismo.

 Esquí de velocidade

  

O esquí de velocidade é o deporte non motorizado máis rápido do mundo. Lanzándose desde o alto dunha pendente, os esquiadores poden pasar de 0 a 200Km/h en menos de 6 segundos.

Os competidores baixan a pista uno detrás doutro. Logo de acelerar durante case 500 metros, se lles cronometra unha distancia de 100 metros.

Usan uns esquís moi longos, traxes e cascos están especialmente deseñados para reducir a resistencia do vento

A pista de esquí de velocidade mide uns 1.500m de longo e 550 de altura.

Ten a súa orixe nos Alpes, durante as primeiras décadas do século XX, nun momento en que mentres que o alpinismo era unha actividade de verán plenamente consolidada, durante o inverno e a primavera a alta montaña permanecía pechada a toda actividade humana.

Actualmente practícase en calquera parte do mundo. Existen tamén numerosas competicións, organizadas por clubs de alpinismo ou excursionismo.

 Heliesquí

 O heli-esquí naceu fai uns 40 anos en Aspen, comezáronse a utilizar os helicópteros para subir á xente aos outeiros máis altos e descender no medio da neve virxe. Pero o heli-esquí non é un xogo e para practicalo necesítanse certos coñecementos.
heli-esquí
 

Ante todo hai que saber que os esquís son moito máis anchos e un pouco máis pesados do normal e que físicamente hai que estar ben preparado para enfrontarse a esta experiencia. A técnica é importante, así como forma física tamén. A norma máis básica é a prohibición de adiantar ao guía, a maioría das veces só se pode practicar en compañía dun profesional.
Ten a súa orixe nos Alpes, durante as primeiras décadas do século XX, nun momento en que mentres que o alpinismo era unha actividade de verán plenamente consolidada, durante o inverno e a primavera a alta montaña permanecía pechada a toda actividade humana.
Actualmente practícase en calquera parte do mundo. Existen tamén numerosas competicións, organizadas por clubs de alpinismo ou excursionismo.

 Hockey sobre xeo

 O hockey é un dos deportes mais rápidos do mundo os xogadores patinan polo xeo detrás dun disco de caucho (puck) cun bastón longo (stick) que pode alcanzar os 160 Km/h. Inventouse a finais do século XIX en Canadá, da man dos inmigrantes europeos que adaptaron o hockey herba á climatología da zona.
Para xogar ao hockey hai que ser un áxil patinador e ter rápidos reflexos, patinar moi ben e deben dominar multitude de lanzamentos, pases, e técnicas de placaje e esquivo. É un deporte de alto contacto: bloquear ao contrario co corpo e o pau é parte do xogo
 

Ten a súa orixe nos Alpes, durante as primeiras décadas do século XX, nun momento en que mentres que o alpinismo era unha actividade de verán plenamente consolidada, durante o inverno e a primavera a alta montaña permanecía pechada a toda actividade humana.
Actualmente practícase en calquera parte do mundo. Existen tamén numerosas competicións, organizadas por clubs de alpinismo ou excursionismo.

 Ice Speed

  O Ice Speed (carreiras sobre xeo) é unha disciplina deportiva que utiliza todo tipo de vehículos motorizados como: motocicletas, motos de neve, vehículos todo terreo, sobre unha pista de xeo ovalada.
As carreiras sobre xeo desenvólvense en lagos ou ríos conxelados, ou en lotes cuidadosamente conxelados.

  

Luge, Skeleton, Bobsleigh

  

Precipitarse por unha pista xeada a máis de 120 Km/h tombado nun pequeno trineo require valor e destreza. O obxectivo é terminar o percorrido no menor tempo posible.

Luge

 As competicións de Luge son carreiras contrarreloj. Cada competición, individual ou por equipo, realiza de dous a catro descensos cronometrados. 

Skeleton 

Na proba de Skeleton, ou descenso crista, o corredor colócase boca abaixo e baixa a pista de cabeza. 

Bobsleigh 

A diferenza do Luge e o Skeleton, o trineo de Bobsleigh, chamado bob, leva dous pares de esquís, un diante e outro detrás. O corredor que vai diante dirixe o Bobsleigh cun manillar, o corredor que vai detrás utiliza os freos.

 Montañismo

 O montañismo é un deporte, afección ou profesión do montón. Atópase dividido en doce especialidades. Cada especialidade ten características propias en técnicas deportivas, adestramento, materiais e en medicina deportiva.
Área de marcha. Senderismo, Media montaña, Alta montaña, Expedicións Área de escalada. Escalada en roca, Escalada en xeo, Escalada deportiva, Bulder Área de resistencia. Duatlón en montaña, Media maratón de montaña, Maratón de montaña. Área de específicos. Barranquismo, Esquí de travesía.

 Motos de neve

 Unha motonieve ou moto de neve, tamén coñecidos nalgúns lugares como snowmachine, ou skimobile, é un vehículo terrestre impulsado por unha única roda de tracción a oruga e dirixido por esquís na fronte para a súa manexo.

 Mushing

 O mushing é un deporte ou método de transporte tirado por cans, hoxe en día é aínda unha forma de transporte nórdica caracterizada polo uso de cans de tiro e esquís, para desprazarse por superficies nevadas con rapidez. O Mushing é un dos deportes máis completos que existen. A súa práctica enriquece á persoa que o practica no coñecemento do animal, na lealtad, na fidelidade e no compañerismo, achegando ao home á natureza pura

 Patinaxe artístico sobre xeo

 
Os patinadores realizan unha serie de elegantes movementos acrobáticos sobre o xeo ao ritmo da música. Os patinadores requiren varios anos de adestramento para realizar as súas rutinas.
O patinaje artístico, nunca faltou do programa olímpico, existen tres tipos de competicións, individual (masculinos e feminino) parellas e baile sobre xeo. Deben demostrar flexibilidad, equilibrio, precisión, e forza. Debe harmonizarse os movementos coa música de forma orixinal e creativa.

 Patinaxe sincronizado

  O patinaje sincronizado é un deporte nado do patinaje artístico, e que se práctica en equipo, é unha das disciplinas máis espectaculares e máis descoñecida en España.

No patinaje sincronizado, participan entre 8 e 20 patinadores, dependendo do nivel.

  

Patinaxe de velocidade sobre xeo

 No patinaje de velocidade, 2 patinadores percorren a pista en sentido inverso ás agullas do reloxo. Existen tres modalidades: Individuais, substitucións e persecución. E dous tipos de probas: pista curta (Short track), na que compiten grupos de catro a seis patinadores entre si, e probas de velocidade, entre dúas patinadores.

As raquetas de neve

As raquetas de neve son un artilugio que foi usado durante milenios para desprazarse en zonas onde a neve cobre o terreo durante meses. Coa neve branda, as raquetas facilitan e posibilitan camiñar sen esforzos excesivos. Hai distintas empresas de turismo de neve e natureza que ofertan este tipo de rutas (existen de distinto grado de dificultade) destinadas a grupos e familias.

  

Saltos de Esquí

   

Tras un vertiginoso descenso por unha rampa, os saltadores voan polo aire aterrando a máis de 100 m de distancia. O obxectivo é saltar o máis lonxe posible, desde a saída ata o aterrizaje o salto dura entre cinco e oito segundos. Durante o voo debe coidar a harmonía e a estética do movemento, xa que ademais da distancia uns xuíces valorarán o estilo, influíndo ambos factores na puntuación final. 

Snowbike 

 Skibobbing é un deporte de inverno que se practica cunha bicicleta que ten axustados esquís en lugar de rodas, un traseiro e outro dianteiro, dispón dun manillar e un asento.

  

Snowboard 

   

O snowboard que practican tanto homes como mulleres, combina as acrobacias de surf co esquí alpino. Segundo as probas a realizar poden realizar acrobacias similares. Aínda que este vigoroso e divertido deporte parece sinxelo, o snowboard de competición esixe unhas condicións físicas óptimas, audacia e gran sentido do equilibrio.

  

Snow Polo

 O Snow Polo xógase sobre neve compactada en terreo plano ou nun lago conxelado de 150 metros de longo por 100 metros de ancho, acoutada por unha vala con obxecto de que a pelota non salga da cancha. Os equipos poden estar formados por 3 ó 4 xogadores que, ten como obxectivo conducir unha pelota cara á portería contraria para marcar goles. A bocha (pelota) desta modalidade é máis grande que a do polo tradicional, de cor laranxa vivo (para facela máis visible na neve) e menos ríxida.

  

Speedriding

 Speedriding é unha combinación de esquí, voo e velocidade, un deporte para esquiadores e parapentistas, permite experimentar unha sensación similar á de voar coa axuda dunha campá e esquíes.

Splitboard 

 Splitboard es una tabla de snowboard que se puede separar en dos partes. Las dos piezas se utilizan como esquíes con pieles de escalada para subir pendientes de la misma manera que el esquí alpino o telemark. Las dos mitades se pueden unir para formar una tabla de snowboard para el descenso.

  

Telemark

 Esta técnica rexorde nos Anos 70, en Norteamérica xa que proporciona unha liberdade de movemento maior e un maior desafío, polo seu complejidad, aos practicantes do deporte do esquí. 

A característica máis notable desta técnica é que o talón non está fixado á táboa, sendo necesario casí arrodillarse sobre os esquíes á hora de realizar os xiros.