SENDEIRISMO: Planificación de rutas, consellos prácticos para as mesmas, e a marcha en montaña

En pouquiño tempo temos unha actividade que complementa a nosa formación no ciclo. Trátase dunha saída de dous días ou Caurel, para, entre outras cousas, como realizar veladas nocturnas, realizar rutas de sendeirismo.

Este é un deporte que me gusta especialmente, por iso, nesta entrada falareivos un pouco do sendeirismo e o montañismo.

Veremos que puntos son importantes para planificar un ruta de sendeirismo, como se debe camiñar en montaña, e uns consellos prácticos para este tipo de rutas.

Comezaremos pola planificación dunha ruta de sendeirismo:

• O primeiro no que debemos pensar é no tempo que temos para facer o recorrido, polo tanto a duración que vai ter a actividade.
• Convén coñecer previamente o itinerario e as características do mesmo, e inspeccionalo pouco antes de facer a ruta para asegurarnos de que está en boas condicións.
•  Debemos levar un mapa da zona, polo que será bo ter algún coñecemento sobre cartografía e orientación.
• Outra información de interese, é a ubicación das zonas de acampada e aloxamento (no caso de necesitalos), e zonas de avituallamento, fontes ou manantiais de auga existentes, servizos de auxilio que teñamos máis preto...
•  Debemos recordar que facer sendeirismo non é ir dun punto a outro sen máis, se non que se trata de descubrir todo o que o percorrido nos ofrece.
• Para iniciarse en sendeirismo, o igual que comentábamos co inicio en bicicleta, na entrada anterior, é mellor comezar por un recorrido sinxelo, non moi longo, e co que nos quede gana de volver a realizar esta actividade.

Ben, unha vez vistas estas claves básicas para planificar unha ruta, comentareivos como debemos camiñar en caso de que a ruta se realice en montaña, e que diferenzas ten con camiñar en chan plano, que é o que estamos acostumados:

Camiñar en montaña require un sentido maior do equilibrio que camiñar en plano, polo tanto é importante camiñar a modo. En plano a lonxitude de zancada é máis longa e lixeira que en fortes pendentes, en onde será máis curta e pausada.

A ser posible apoiaremos a planta do pe enteira no chan, so camiñaremos coas puntas dos pes cando teñamos que subir una pendente de 35º ou máis, aproveitando os resaltes, repisas, gretas... As pendentes medias sóbense facendo eses, para que o esforzo sexa menos, e sempre que teñamos camiño é mellor seguilo.

Un ritmo respiratorio acompasado é fundamental, regular a respiración e o paso aforra forzas.

É importante parar a comer algo, antes de sentir sinais de esgotamento.

Para subir, o centro de gravidade do corpo estará o máis lonxe posible da pendente, e no descenso, o corpo nunca de debe inclinar cara atrás, manterase erguido ou un pouco cara adiante, cos pes perpendiculares ao terreno ou ben con todo o pe no mesmo. Os xeonllos irán flexionados nos descensos rápidos, e daremos pasos curtos para evitar perder o control da velocidade.

Se camiñamos en grupo, as persoas menos fortes deberán ir na cabeza da marcha, xusto despois do responsable do grupo.

Debemos levar un ritmo co que non sexa necesario parar cada pouco , alixeirando a marcha do grupo.

E por último, pero non menos importante, veremos uns consellos prácticos para a realización dunha marcha:

• A marcha debe iniciarse lentamente.
  
• Camiñar pola esquerda e en columna en zonas de tráfico rodado.
• Si é de noite ou hai pouca visibilidade, levar unha luz na cabeza do grupo e outra o final, como mínimo.
• Evitar a marcha prolongada por camiño asfaltado, sobre todo durante o verán.
• O responsable do grupo debe ir a cabeza da fila, seguido polas persoas menos resistentes, e por último cerrando o grupo, e importante que coloquemos a outro dos responsables, para asegurarnos de que ninguén se perde e que todo o grupo vaia unido.
• Nin andando, nin durante os descansos, NUNCA, se debe tirar nada de refugallo o chan, nin aínda que sexa materia orgánica, xa que polas rutas pasa máis xente ca nos, e non sería agradable encontrarse con restos de comida.
• Os suaves cambios de ritmo na cabeza da fila, son violentos na cola da mesma.
• As botas deberán estar usadas e suavizadas antes dunha marcha longa.
• Débense respectar sempre as propiedades privadas. Si unha ruta pasa por unha delas, e existen portas, estas deixaranse como se encontren. E se hai gando, debe ser rodeado e evitarase dar voces nin asustalo.
• Cada un controla e axuda a persoa de adiante e a de atrás, e se hai algún problema pasarase a voz de alarma ao responsable do grupo.
• Hai que ter coidado co lume.
• Preparar ben o equipo a levar segundo a época do ano e a actividade
• Levar a mochila equilibrada, cargando o peso sobre os ombros, ben suxeito a cintura, envitando cantos, picos, etc. Na zona dorsal.
• Sempre se debe levar un control do grupo, ao comezar, durante a marcha e nos descansos, xa que alguén se pode despistar nun momento dado.
• hai.
• Débense facer as paradas necesarias, pero cortas e en lugares resgardados do vento, a choiva, o forte sol...
• Subir e baixar pendentes pronunciadas en “zic-zag”.
• Ter coidado coas baixadas, xa que poden producir fatigas localizadas en xeonllos e nocellos.
• Nas primeiras paradas débense axustar as botas e a mochila. Tamén se debe engadir ou quitar roupa para ir cómodo.
• Non se deben permitir disgregacións nin iniciativas individuais durante a actividade.
• Adaptarse as posibilidades dos máis débiles.
• É bo levar un plano e un compás.
• En ningún momento se debe buscar o risco.
• Levar botiquín e auga abundante.