PARALÍMPICOS: Atletismo

O atletismo é a disciplina máis numerosa do programa paralímpico. Comprende varias modalidades: os eventos de pista, con distancias de entre 100 e 2000 metros; os concursos, con saltos e lanzamentos; e a maratón, que se celebra polas rúas. Algúns atletas compiten en cadeiras de rodas, con próteses ou con axuda de un guía sen discapacidade visual.

Os eventos de pista dispútanse sobre distancias de 100 e 5000 metros, como xa dixemos antes e comezarán con series nas que os mellores atletas tratarán de clasificarse para a final.

Os concursos, pola súa parte, divídense en dous grandes; os lanzamentos (disco, jabalina, peso e club) e os saltos (altura, lonxitude, e triple salto). O maratón masculino e feminino celébrase polas rúas.

Ademais de ser a modalidade con maior número de deportistas e eventos, o atletismo é tamén a que comprende un maior número de clases de discapacidade. Cada participante ten unha categoría de dous díxitos, o primeiro dos cales indica o tipo de discapacidade funcional que ten. A segunda cifra é o grado de afectación que ten:

• Clases 11-13: deportistas cegos e deficientes visuais.
• Clase 20: atletas con discapacidade intelectual.
• Clases 31-38: participantes con parálise cerebral, algúns deles en cadeira de rodas (31-34).
• Clases 40-46: discapacitados físicos con afectación en algunha extremidade ou con falta dela.
• Clases 51-58: comprenden a corredores en cadeiras de rodadas ou lanzadores que compiten sentados.

Unha T ou unha F diante do número indica si o deportista compite en eventos de pista (track) ou de campo (field).

O atletismo, que forma parte do programa paralímpico dende os primeiros Xogos de Roma 1960, xerou algunhas das imaxes máis memorables do deporte pra persoas con discapacidade, con figuras lexendarias da talla de Louise Sauvage, Baroness Grey- Thompson e Oscar Pistorius.

Final Londres 2012 T44 masculino

PARALÍMPICOS: Natación

Mellores momentos dos xogos paralímpicos 2012

En natación paralímpica practícanse catro estilos: libre, braza, espalda e mariposa. Ademais, os catro se combinan na proba de estilos, xa sexa individual ou de relevos. Todas as carreiras se disputan en piscina de 50 metros e os deportistas poden saír dende tres posicións: de pe sobre o poyete, sentados no poyete ou directamente dende dentro da auga.

Neste deporte, os nadadores clasifícanse en función de como afecta a súa discapacidade a hora de practicar cada estilo. As clases S1 a S10 engloban a aqueles que teñen discapacidade física ou parálise cerebral, sendo os de S1 os máis afectados e os de S10 os máis leves. Ademais, a clase S11 reservase aos nadadores cegos, a S12 e S13 para deficientes visuais e a S14 para discapacitados intelectuais.

A “S” diante do número da clase refírese a categoría de nadador para as probas de estilo libre, espalda ou mariposa. Na braza (SB) algúns nadadores con discapacidade física compiten na clase máis baixa, xa que se require unha propulsión máis forte das pernas. Tamén se utiliza esta regra para a proba de individuais de estilos (SM).

A natación é un dos poucos deportes que se veñen practicando de forma continua dende os primeiros Xogos Paralímpicos, os de Roma 1960.

Final S6 100 metros espalda masculino